Albert Fish

Op 19 mei 1870, in Washington D.C. sierde Albert Fish, of liever gezegd onteerde hij, de wereld met zijn aanwezigheid en zijn mogelijk moorddadige psychose.

Hij werd in een weeshuis geplaatst toen hij vijf jaar oud was en was getuige van heel wat perversiteit. Er wordt gezegd dat hij heeft verteld dat “die plaats zijn geest heeft geruïneerd.”

Toen hij zeven was, ging hij bij zijn moeder wonen, maar er zijn geen berichten over de vraag of ze hem wel of niet heeft misbruikt. Hij had de pech uit een boom te vallen en ernstig geblesseerd aan zijn hoofd te raken. Dit leidde tot periodes met duizeligheid en hevige hoofdpijn.

Voor zover iemand weet, was het echter pas in 1910, dat hij op veertig jarige leeftijd zijn eerste moord pleegde. Zijn slachtoffers waren kinderen, omdat hij ze een makkelijk doelwit vond.

Zijn moordpartijen begonnen pas echt in de jaren twintig, toen hij van staat tot staat reisde en karweitjes deed en daarbij de vrijheid had om van zijn moorddadige en walgelijk hobby te genieten. Hij werd bij tal van gelegenheden gearresteerd voor kindermishandeling, voor het versturen van onzedelijke post en voor het geestesziek zijn. Deze laatste voorwaarde van de arrestatie verbaast me. Werd hij voor geestesziek gehouden, omdat hij kinderen mishandelde, of werd hij gearresteerd voor het geestesziek zijn op zich? Geestesziekten worden vandaag de dag al genoeg gestigmatiseerd, laat staan toen.

Tijdens zijn periodes van gevangenschap, zou hij soms woedeaanvallen krijgen en ontwikkelde hij de zorgwekkende gewoonte om uit te schreeuwen dat hij Christus was en dat God hem de opdracht gaf om te doden. Waarom was er, na dergelijke bekentenissen, schijnbaar geen onderzoek? Zoveel jonge levens hadden kunnen worden gered als hij voorgoed gevangengezet was. Toch lijkt het erop dat niemand deze bekentenissen onderzocht: misschien dachten ze dat het slechts het geraaskal van een krankzinnige was.

Één van zijn meest beruchte daden vond plaats in 1928, toen hij een familie, genaamd Budd, opzocht. Het lijkt erop dat zijn moorddadige psychose hem in die tijd compleet in zijn macht had. Hij bood de jongere jongens banen, en waarschijnlijk streelde hij hen, maar eigenlijk verlangde hij naar hun dochter, Grace. Hij bedacht een nicht, en vroeg aan Grace haar ouders of hij haar mocht meenemen naar het verjaardagsfeestje van het kind. Zij stemden toe en zagen hun dochter nooit meer….

Er wordt ook gezegd dat hij, tussen de jaren 1932 en 1934, vier kinderen vermoordde in de buurt van Brooklyn en daarmee de gruwelijke bijnaam de ‘Brooklyn Vampire’ kreeg. Vermoedelijk was het net na deze moordpartij, toen hij een brief schreef aan de familie Budd en met lugubere details alles uitlegde wat hij hun dochter had aangedaan. De documenten tonen aan dat hij de brief zes jaar na de moord op Grace verstuurde. De daden waren zo weerzinwekkend dat ze hier zeker niet kunnen worden uitgelegd. Het volstaat te zeggen dat de politie eindelijk in staat was om Fish op te sporen, vanwege de poststempel op de brief..

Hij verdedigde zichzelf met waanzin, maar gelukkig had de jury het verstand om dit te negeren en werd hij met de elektrische stoel ter dood veroordeeld in de Sing Sing gevangenis. De executie vond plaats op 16 januari 1936. Hij moet krankzinnig zijn geweest, natuurlijk. Een moorddadige psychose zoals die van hem zou, ondanks de bijzondere definitie van zo’n psychose, geen enkele verstandige geest kunnen toestaan om zulke walgelijke daden zelfs maar te overwegen, laat staan ze uit te voeren. Krankzinnig, ja, maar net als een uiterst gevaarlijk dier, moest hij uit de ellende van de samenleving worden gehaald.
Een argument kan aansturen op de bredere vraag of alle moordenaars krankzinnig zijn op het moment van de daad? Of dat het doden, met uitzondering van doodslag, écht onopzettelijk was.

Ik weet dat dit niet het onderwerp is om te bespreken tijdens het thee-uurtje, maar het is uiterst interessant. Op welk punt wijkt de rationele geest voor de irrationele? En dan weer, is elke moord irrationeel?

Dit is Mike Bond in één van zijn macabere stemmingen, terwijl hij de moorddadige psychose van Albert Fish bespreekt. Deze persoon was hoe dan ook veel meer dan alleen een moordenaar. De daden die hij beging op die arme kinderen tarten simpelweg het geloof. Dit artikel is een beetje een afwijking van de gebruikelijke discussies van Bond over depressie, angst of paniekaanvallen. De definitie van een psychose in het woordenboek, is, gedeeltelijk, dat het een ‘ernstige psychische stoornis’ is. De grenzen vervagen, is het niet? Omdat elke geestesziekte een psychose moet zijn. Een bezoekje aan de website van Bond is de moeite waard. Daar zul je zijn eigen persoonlijke ervaringen met depressie, angst- en paniekaanvallen vinden. Voor zover ik weet is hij geen massamoordenaar!